واکاوی مؤلفه‌های بازشناخت اصالت در حفاظت میراث فرهنگی

اصالت به مثابه انتقال دهنده ارزش‌ها و بُعد معنایی میراث فرهنگی مؤلفه‌ای کلیدی در فرآیند حفاظت به شمار می‌آید، که در اسناد بین‌المللی بر ضرورت توسعه‌ چارچوب مفهومی به منظور تعیین معیارهایی ثابت برای ارزیابی آن تأکید ویژه گردیده است. ماهیت کیفی و چند لایه بودن این مفهوم دستیابی به این چارچوب را با دشواری‌هایی مواجه ساخته است که تأثیر آن را می‌توان در فرآیند بازشناخت و ارزیابی اصالت میراث در بسترهای مختلف مشاهده نمود. از این رو، مقاله حاضر از طریق بازخوانی و واکاوی اسناد و کنوانسیون‌های بین‌المللی از یک سو و دیدگاه‌های صاحب‌نظران از دیگر سو، با بهره‌گیری از روش تحقیق کیفی و راهبرد تحلیل محتوا در پی دست یافتن به سطحی از شناخت و تعیین وجوه و ابعاد اصلی اصالت به عنوان پایه‌ای در راستای توسعه‌ چارچوب مفهومی آن می‌باشد؛ بررسی سیر تحول میراث از مقیاس خرد به کلان، از مفهومی تک بعدی به چند بعدی، از کالبد‌ محور به معنا محور، از ملموس به ناملموس و از ثابت به متغیر، پنج مؤلفه‌ اصلی را برای بازشناخت مفهوم اصالت آشکار می‌سازد که در این مقاله به صورت دو جنبه‌ی "ملموس" و "ناملموس" و سه بُعد "ثبات"، "تداوم" و "تغییر" به عنوان پایه‌های چارچوب مفهومی اصالت معرفی می‌گردد.